قزوین پایتخت خوشنویسی ایران اسلامی

حسین تک زارع هنرمند مجسمه ساز ایرانی است. وی عضو هیئت موسس و نخستین دبیر انجمن علمی دانشگاه هنر و برگزیده دوم پنجمین جشنواره تجسمی فجر است؛ تک زارع که سابقه ساخت آثار متعددی از مجسمه های شهری را در کارنامه خود  دارد، در نمایشگاه های گروهی و بین المللی و سمپوزیوم های مجسمه سازی متعددی نیز حضور داشته است. این هنرمند پیشکسوت، دبیر اولین سمپوزیوم ساخت سردیس مفاخر و شهدای قزوین است. وی در گفتگو با خبرنگار ما در ارتباط با جایگاه هنر در زندگی و نقش آن در انتقال سخن گفت.

این گفتگو را با هم می خوانیم.

*چه ارتباطی بین هنر و زندگی شهری برقرار است؟

ساختمان، بنا، فضاهای شهری و به عبارت دیگر معماری و طراحی شهری و در کل فیزیک و کالبد شهر با هنر و به‌ویژه هنرهایی چون نقاشی و تندیسگری ارتباطی دیرینه دارد. این تاثیر به‌گونه‌ای است که گاه به یک اثر معماری یا یک طرح شهری به مثابه یک اثر هنری نگریسته شده است و بعضا خود شهر را نیز یک اثر هنری دانسته اند که باید با آن مهربان بود. درباره تاثیر هنر بر معماری و شهرسازی، مطالب فراوانی نوشته شده است. برخی معتقدند خلا‌قیت، ابداع و نوآوری انسان ابتدا در آثار هنری تجلی یافته و به مرور زمان در معماری و شهرسازی نفوذ کرده است.

* در ارتباط با ضرورت توجه به هنر در زندگی شهری و تاثیر آن بر زندگی شهروندان بفرمائید؟

شهر همچون پیکری زنده است که در آن جسم و کالبد در کنار روح و جان در هم می‌آمیزد تا زندگی و حیات اجتماعی ساکنان در آن جریان یابد. به عبارت دیگر شهر ترکیبی است از ظرف و مظروف. ساختمان‌ها و هر آنچه فیزیک و کالبد است به سان ظرفی است که مظروف انسان‌ها و کنش‌های اجتماعی در آن به تکامل و تعامل می‌رسند.

پرداختن به جسم و کالبد و طراحی مطلوب بناها و ساختمان‌ها و فضاها، آسایش جسم را به دنبال خواهد داشت و وجود آسایش جسمانی که در کنار زندگی اجتماعی در محیطی جذاب و توام با ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه درآمیخته باشد، خودبه‌خود آرامش روح را به دنبال خواهد داشت.

بنابراین پرداختن به یکی و غفلت از دیگری، همچون ساختن پیکری است بدون آنکه به روح زندگی در آن اندیشه شده باشد. از سوی دیگر، پرداختن به زندگی و حیات بدون توجه به فیزیک و کالبد نیز ادامه حیات اجتماعی را به مخاطره می‌اندازد، این دو عنصر در کنار هم و مکمل یکدیگرند. انسان برای دستیابی به زندگی بهتر، هنر خود را به کار می‌گیرد و شهر را خلق می‌کند؛ جایی برای زیست اجتماعی همراه با آرامش، آسایش و داشتن تعامل انسانی سالم.

* برگزاری این سمپوزیوم چه میزان می تواند در تحقق این آرمان ها موفق عمل کند؟

قطعا نقش انکارناپذیری در تحقق این هدف گذاری ها خواهد داشت. به هر حال این سمپوزیوم امکان حضور مردم و هنرمندان را در یک فضای با ارزش تاریخی و هنری فراهم نموده است. مردم از نزدیک با کار مجسمه سازی آشنا می شوند. سوالات خود را می پرسند، فرزندانشان را در معرض تجربه این هنر قرار می دهند. این فضا، به رغم سادگی از ارزش و اهمیت بالایی در ساختن روح هنری شهروندان و تلطیف روحیه آنها برخوردار است.

بین آثاری که هنرمندان خلق می کنند رقابتی هم صورت می گیرد؟

خیر، این سمپوزیوم گردهمایی دوستانه اساتید برجسته کشور در هنر مجسمه سازی است. هر یک از این اساتید در سبک خود صاحب نام بوده و کلیه آثار آنها در سطح ملی زبانزد و منحصر به فرد است. خود این افراد داوری مسابقات این چنینی را در سطح ملی برعهده دارند و حضورشان در این سمپوزیوم نه رقابتی بلکه در راستای به  نمایش درآوردن  توانمندی مجسمه سازان نامی کشور بوده است.

معیارانتخاب هر یک از این اساتید برای هر یک از مفاخر مفاخر شهر چه بوده است؟

سوابق، پیشینه، کیفیت آثار و توانمندی در ساخت مجسمه ها در زمان تعیین شده، شخصیت سازی و شباهت سازی مفاخر توسط هنرمندان، از جمله معیارهای دعوت این اساتید بوده است.

این آثار در نهایت چه می شوند؟

بر اساس تعریف ارائه شده در اهداف برگزاری سمپوزیوم، این آثار پس از قالب گیری و ساخت نهایی، در بوستان مفاخر شهر قزوین نصب می شوند.

کیفیت این آثار در چه سطحی خواهد بود؟

کیفیت در نوع ساخت و ارائه آثار بسته به توانمندی هنرمندان متفاوت است و با توجه به این که هنرمندان دعوت شده به این سمپوزیوم هنری از هنرمندان زبردست هستند، مطمئنا در منظر کلی کیفیت آثار بالا و ارزشمند خواهد بود